#35dagen dag 29

Zoals ik al een paar keer in mijn bloggen heb genoemd woon ik in een kabouterhuisje. En dat is niet eenvoudig voor een verzamelaar zoals ik. De boeken groeien tot aan het plafond en ik probeer krampachtig wat ruimte te bewaren om mijn aandenkens uit Zweden nog enigszins kwijt te kunnen.
Ik neem altijd van alles mee uit mijn vakantielanden en daar Zweden, mijn andere land, al heel lang favoriet is zijn er veel Zweedse herinneringen. Ook neem ik altijd weer stenen mee omdat ik stenen zo mooi vind. Roze graniet van de Westkust. Zwerfkeien die overal liggen. Door de zee glad gepolijste glimmende kiezels van de strandjes. En die heel bijzondere stenen die wel geglazuurd lijken en als afvalproduct uit de ijzermijnen gekomen zijn. Ze hebben alle kleuren blauw van heel zacht lichtblauw tot diep turquoise en donker blauwgroen, alles door elkaar. Het gekleurde 'glas' zit op een grijze grillige ondergrond. Toen ik ze voor het eerst ergens zag dacht ik dat ze gemaakt waren door een kunstenaar! Met de grote brokken werd vroeger gebouwd, overal in Dalarna zijn nog overblijfselen hiervan te zien.
Maar gelukkig kunnen de stenen naar buiten waar ze nauwelijks opvallen of ruimte innemen, op een enkele bijzondere na dan natuurlijk.

Dat geldt niet voor de Zweedse paardjes, de Dalahästarna. Ook dat symbool van Zweden verzamel ik en ik zoek ze overal bij de Zweedse loppissen.
En zo slibt mijn huis langzaam dicht. Iedere keer neem ik me voor niets meer te kopen. Maar als ik dan weer tegen een nieuw oud paardje aan loop, ja wat moet je dan?
Met boeken gaat het net zo. Mag niets meer kopen van mezelf want ik heb nog meters ongelezen boeken. Maar toch kon ik vanmiddag niet langs de boekwinkel lopen zonder naar binnen te gaan en dat is foute boel. Daar kom ik nooit boekloos uit, zeker niet de dag voor de vakantie!

Er is in mijn huis dan ook nauwelijks 'tussenruimte' te vinden. Ruimte waar je nog iets tussen zou kunnen zetten, ruimte die leeg is en zorgt dat het er wat overzichtelijk uit blijft zien. Mijn Burmezen hebben zich daar gelukkig aan aangepast. Meestal liggen ze op een kluitje te slapen en nemen nauwelijks plek in, vroeger lagen ze met z'n vijven in één A4 doosje.... Vandaag vond ik er een in het piepkleine holletje dat er zat tussen het stapeltje truien en de tas waar ze in moeten. Het holletje was een voortreffelijke tussenruimte om heerlijk in te gaan liggen slapen.

Ik weet het, het moet anders. Ruimte in je huis geeft ruimte in je hoofd! Ik heb dan ook grote plannen voor de tijd die over vier maanden aanbreekt. De tijd dat ik gestopt ben met werken. Dan begint de grote opruiming. Best lastig voor die geboren verzamelaar die ik nu eenmaal ben. Maar ik heb inmiddels al ruimte in mijn hoofd.
Nu mijn huis nog!