Laatste bericht

Zoals je in het voorgaande blog hebt kunnen lezen ben ik overgestapt van Blogger naar WordPress.
Ik heb met heel veel plezier gebruik gemaakt van Blogger maar heb nu een nieuwe stap gezet die past bij mijn Nieuwe Leven! Natuurlijk vind ik het leuk als je me blijft volgen. 

Je kunt me voortaan vinden op 
www.liesbethvanberkel.com

Een eigen domeinnaam en een ander blogadres!

Bloggen is zo langzamerhand een onderdeel van mijn leven geworden.
Het begon heel aarzelend met de #50books vragen. Daarna ging ik meedoen aan de foto-opdrachten van #35dagenanderskijken in de zomer van vorig jaar en stelde ik mezelf tot doel bij iedere foto-opdracht ook een blog te schrijven. Ik had geen idee of ik dat kon, schrijven over onderwerpen die ik niet zelf bedacht.

En wat was dat leuk!
Ik blogde over groente uit de volkstuintjes, over de fiets van Paula en over het noodweer dat in tien minuten de omgeving veranderde. Ik blogde op Ameland, op de ferry naar Zweden, in Zweden en weer thuis in mijn eigen tuin. Leerde foto's toe te voegen en ben dat blijven doen. Het was stimulerend en ik kreeg er steeds meer plezier in.

Ook merkte ik dat het op deze manier schrijven me hielp bij het structureren en verwerken van alles wat er met me gebeurde en dat was heel veel.

Ik besloot nl. te stoppen met werken, kreeg mijn tweede nieuwe heup, verloor een van mijn beste vriendinnen en begon aan mijn Nieuwe Leven. Best veel!
En behalve dat het schrijven zelf me hielp was het heel bijzonder om zoveel mooie reacties te krijgen.
En nieuwe mensen te leren kennen via de social media.

Door contacten met andere bloggers kwam ik er achter dat Blogger, het programma dat ik gebruik, op een gegeven moment oude bloggen niet meer opslaat. Dat vond ik jammer, ze zijn me dierbaar! Dacht er dan ook over om alles te kopiëren en in Word op te slaan maar wat een gedoe!
Ik heb al een tijdje via twitter, mail en Facebook contact met Irene. Irene is een professionele blogger maar dat niet alleen, ze weet alles van programma's en is een expert in WordPress, een professioneel blogprogramma. En dat niet alleen, ze is altijd bereid om te helpen.
Je kunt haar op Twitter vinden via @purepixelpassie

Dus gisteravond klom ik over mijn drempel en belde Irene. Binnen een half uur was ik in het bezit van een eigen domeinnaam en dus van een eigen website! En daarmee zou Irene voor mij aan de gang gaan. Wie schetst mijn verbazing dat ik vanmorgen om negen uur een tweet kreeg met de vraag hoe ik mijn nieuwe website vond - ongelooflijk!

En dus is dit mijn laatste blog onder Liesbeth5.blogspot.nl.
Natuurlijk blijft het een Ontdekkingsreis en blijf ik waarnemen met nieuwe ogen met dank aan Marcel Proust. Dat verhuist 'gewoon' mee.Wil je me blijven volgen (en dat hoop ik natuurlijk) dan zul je even een ander adres moeten invoeren. Abonneren via de mail kan nog steeds en er kan veel meer dus kom eens kijken op die nieuwe site. Ik moet nog veel leren maar ik denk dat het wel gaat lukken.
En bij vragen?
Bij vragen is Irene er gelukkig, dank!

Een Nieuw Leven en een eigen domeinnaam, hoe mooi wil je het hebben?

www.liesbethvanberkel.com

Nieuwe regelmaat?

In de afgelopen dagen begon zich spontaan een nieuw ritme af te tekenen.
De dag begon voor mijn doen op tijd, zo rond negen uur. Het bijzondere daaraan is dat ik uit mezelf rond die tijd wakker word. Iets watde afgelopen veertig jaar zelden gebeurde!
Dus mijn bed uit en direct in mijn badjas naar buiten. Kussens op de bank, kopje koffie en mijn MP's schrijven. Het is heerlijk om dat in mijn meestal doodstille tuin te kunnen doen en het voelt als een heel goed begin van de dag.

Dan het tweede kopje koffie met de krant, een boek of een tijdschrift.
Wat bijzonder om de tijd te hebben.
Om rustig voor me uit te kunnen staren en een rondje door de tuin te kunnen doen.
Geen haast maar rust en aandacht.

Zo rond een uur of elf is het tijd voor mijn ontlunch die bestaat uit een grote kom muesli met heel veel zaadjes, fruit en Zweedse rauwe aardbeiensylt met dank aan Gerda!

En dan moet er wat gebeuren. Fietsen, boodschappen, een klusje, een afspraak - het maakt niet uit want ik heb tijd!
Vooral het fietsen is fijn. Ik ontdek allerlei nieuwe weggetjes en geniet van wat er te zien is, zoals een weiland waar nog echt en met de hand wordt gehooid!

Eenmaal weer thuis is het hoog tijd voor een dutje. Wat is het heerlijk dat ik weer kan slapen. Net als vroeger gewoon overdag kan slapen. Als een blok. Bewusteloos. Om herboren wakker te worden na een uur en dan eigenlijk weer opnieuw aan de dag te kunnen beginnen.

Vandaag leek dat ritme aanvankelijk verstoord te worden door de regen. Want in de regen ga je niet buiten zitten.

Maar....ik heb een regenscherm! Dus zodra de eerste druppels vielen ging het scherm omlaag en zat ik gewoon met mijn koffie aan de MP's!
Wat was het goed om buiten te zitten waar de warme grond de regendruppels koesterde en waar je de regen hoorde tikken op de blaadjes en de bomen.
Langzaam zakte de temperatuur en toen het tijd werd voor mijn slaapje heb ik dat binnen gedaan.

En nu is het weer tijd voor koffie en een nieuw boek.
Mijn Nieuwe  Leven is zo gek nog niet.
Wat een leven!

Hard gewerkt

Het was de hele week prachtig weer en moest er van alles gebeuren. Buiten dus.
En de klus waar ik een vreselijke hekel aan heb zodat die al heel lang op mijn lijstje staat begon steeds urgenter te worden. Het verpotten van mijn kamerplanten die op sterven na dood waren.
Ik heb er zo'n hekel aan omdat het heel veel staan en heen en weer lopen is en dat moet ik altijd bezuren. Maar de planten zijn me dierbaar, vooral de Zweedse geraniums!

Toen ik eens goed naar de armzalige verzameling voor het raam keek realiseerde ik me dat het er niet meer uitzag. Vieze oude potten en lelijke schotels. Dus naar het tuincentrum voor nieuwe. Helaas, alles uitverkocht. Gebeld met de Welkoop die vertelde dat de klassieke rode chamotte potten niet meer worden gemaakt. Althans niet meer in het rood. Wat revolutionair, ik kan me niet anders herinneren dat dat die potten er waren! Sommige veranderingen zijn zeker een verbetering! De huidige potten zijn nog steeds van chamotte maar in plaats van rood anthracietkleurig.
Het kostte wel enig doorzettingsvermogen want toen ik ze wilde gaan halen lag er een gekantelde vrachtwagen die de weg versperde. Maar uiteindelijk is het na veel omwegen gelukt en zijn de planten en ik zeer tevreden!

De tweede grote klus was ook al zo'n lang gekoesterd verlangen. Het uitmesten van het eerste deel van mijn tuinhuis waar behalve tuingereedschap, gewoon gereedschap, verfspullen en mijn fiets ook tientallen ondefinieerbare dozen en bakken stonden die in geen twintig jaar waren open geweest. Het handige grote werkblad stond vol en was daardoor onbruikbaar, de stalraampjes waren volledig bedekt met spinnenwebben en alles was ontoegankelijk en vies.

Gelukkig vindt mijn poestparel J. zulke dingen een uitdaging dus we zijn samen aan de gang gegaan. En met resultaat! Een volle kliko, een auto vol spullen voor de rommelmartkt waar J. regelmatig met een kraampje staat en een toegankelijk tuinhuis!
Ik weet weer wat ik heb en waar het staat, het is stukken lichter geworden binnen en ik kan mijn tuin weer zien!

Nu zit ik op deze prachtige avond met de laptop aan mijn tuintafel na vandaag niet geklust maar gefietst te hebben. Ruim dertig km waarvan de helft tegen de wind in was en het waaide heel hard dus leve mijn ebike. Zo maar op een gewone dag door de weilanden fietsen, dat voelt nog steeds bijzonder en geeft een gevoel van vrijheid.

Wat is het toch heerlijk zoveel buiten te kunnen zijn en om een eigen stukje grond te hebben dat deze zomer weliswaar behoorlijk uit de hand is gelopen maar wat toch ook heel mooi is.
Waar ik altijd uit de wind kan zitten en waar de poesjes op vogeltjes loeren maar ze gelukkig nooit vangen. Waar de kikkers onophoudelijk hun concert geven. Waar ik iedere ochtend buiten ontbijt en geniet van de stilte en een nieuwe dag.
Wat een bezit.
Welcome to my garden!