Tweede kerstdag, de andere helft van de kerstdagen. Gisteravond veel te laat naar bed omdat ik ademloos gekeken heb naar een portret van Adèle Bloemendaal. Wat een bijzonder mens, wat een stem en wat een leven! Ze is tachtig, heeft acht hersenbloedingen achter de rug en leeft volgens een ijzeren discipline nog lekker alleen in haar eigen huis. Niet makkelijk maar wel precies zoals ze zelf wil. Respect!
Vanmorgen dus laat op en lekker gefietst. Wat is het heerlijk te voelen dat het beter gaat. Dat ik minder moe ben én minder pijn heb! Natuurlijk zal dat deels komen door het fietsen, deels door de epo maar mijn eigen diagnose is dat het vooral door de rust komt. Geen stress meer, geen tijdsdruk, geen opgejaagd gevoel om de dag toch zo goed en zo efficiënt mogelijk te besteden maar een gevoel van morgen-is-er-weer-een-dag. Echt ongelooflijk om deze rust te mogen ervaren.
Vanmiddag voor het eerst in tijden een onbekend recept gemaakt voor het toetje van vanavond. Ik ga bij een vriendin eten dus met alleen een toetje kom ik er heel makkelijk vanaf. Ook dit getuigt van nieuw gedrag, jarenlang kwam het niet bij me op iets nieuws te proberen, veel te vermoeiend!
De dagen vliegen om, het lijkt enerzijds of ze maar half zo lang zijn als normaal terwijl ik anderzijds het gevoel heb twee keer zoveel te doen! Het begrip 'tijd' zal wel altijd een raadsel blijven.
Net als de opdracht voor deze foto. Het is het koperen kaarsenkroontje dat zolang als ik me kan herinneren bij mijn ouders thuis hing, een erfstuk van mijn grootmoeder. Ik ben er heel erg aan gehecht en mag er wel eens wat beter voor gaan zorgen gezien de overduidelijke spinnenwebben die je wel op de foto maar nauwelijks in het echt ziet....
Die spinnenwebben deden mij even omhoog kijken. Wow... Inmiddels zijn ze weggewerkt.
BeantwoordenVerwijderen