The days after.

Heup 2 zit er in! De eerste 24 uur waren vervelend. Veel pijn dus veel morfine dus veel spugen! De verzorging in het ziekenhuis was geweldig, allemaal lieve, betrokken en deskundige verpleegkundigen. Slapen is lastig want de nachten zijn vol lawaai, licht en gedoe, voor je rust moet je er vooral niet zijn! Het was dan ook een enorme verrassing dat ik al na twee nachten met ontslag mocht! Ongelooflijk, zo'n grote operatie waarbij je been wordt doorgezaagd en van nieuwe onderdelen wordt voorzien en na twee nachten loop je de trap af naar de auto!

De dagen in het ziekenhuis vlogen om. Veel bezoek met dank aan Barbara, Marga en Willem en veel afleiding door de bezoeken van de fysiotherapeut, al die maaltijden, kopjes koffie, sapjes etc., voortdurend testen van tensie en temperatuur, vier medicijnronden en soms een dokter aan het bed. Om over de sanitaire belevenissen en medepatiënten maar niet te spreken.
Nee, uitrusten is er echt niet bij.

Nu ben ik al weer vier dagen bij B&P in K. In een heerlijk eigen appartement met uitzicht over de weilanden, een giga tv, al mijn eigen rommeltjes en de allerbeste verzorging die ik me maar kan wensen. Door de euforie van het snelle ontslag sloegen de endorfinen toe en had ik de eerste anderhalve dag eigenlijk nergens last van. Geen pijn, een klein beetje moe en tot alles in staat. Tja, dat bleef natuurlijk niet zo en dat werd dag drie duidelijk. Opeens héél moe! Ook werd ik onmiddellijk teruggefloten door de fysiotherapeut die me nog kende van heup 1 (vier jaar geleden). En die me direct een strak regime oplegde van rust, lopen met twee krukken in plaats van die ene (veel makkelijker, kan je tenmindste iets meenemen) en maar twee keer per dag een klein beetje oefenen. Even slikken natuurlijk maar wat heeft ze gelijk!


En wat is het dan heerlijk om niets te hoeven. Om te weten dat alles voor je klaar wordt gezet vanaf het ontbijt tot een glaasje sap voor het naar bed gaan. Van steeds weer volle flesjes water en van nieuwe pillen uit de apotheek. Van een eigen tv waar ik uit bed naar kan kijken en van een vogelhuisje naast mijn raam waar de vogeltjes steeds dapperder durven komen te eten. Nergens zorgen over, nergens aan hoeven denken en alleen maar beter hoeven te worden.
De Grote Rustkuur is begonnen!